hayatimin cok sacma bir donemindeyim
öyle ki; kimseye kusecek kadar sinirlenmiyorum
gurur yapacak kadar kendimi onemsemiyorum
ozleyecek kadar baglanmiyorum
korkacak kadar varolmuyorum
bir akarsu gibiyim
bir yerde baglanacagim
baska / daha buyuk / bir yere
yolda sagimda ve solumda
kim varsa
serinligimle selamliyorum
derin olmayan cukurlardan tasiyorum
taskinliklarim kenar mahallelerde
yanlış cografyalarda kuruyor
gönlüm kabı kadar su alıyor
nazlı bir akış
bir gün kurak ise
bir gün coşuyor
aştığım her bir taşın, her bir dalın
üzerinde
bir damlam kalıyor
gözlerimi kapatıp
büyük denizleri hayal ediyorum
cılız kalmış bedenimle
sana dogru akıyorum
yağmurlar yağıyor üzerime
insanlar sandal yapip geziyor yüreğimde
korkmuyorum
bir sızıntım
yeter
yola devam etmeye
