evden sigara paketini
ve kitabını alıp çıkardı
her seferinde bekledim
beni yanına hiç almadı
her şeyi zor yapardı
geceleri zor uyur
sabahları zor uyanırdı
zor mutlu olur
mutluyken de zor durulurdu
zor severdi
sevince de çekip giderdi
geldiği gün
tüm olmadığı günlere değerdi
onu sevmek ise kolay olandı
gözünün içine bakınca
insan unuttuğu her şeyi tek tek hatırlardı
uzun sabahları vardı
oysa herkes bir yerlere yetişmek için
sabahlarını kısa tutardı
o yataktan gökyüzüne bakardı
ben de yan yastıktan ona
gözlerini bile kırpmazdı
uçurumunda bir gözyaşı
gururu baraj olmuş tutar tüm duyguları
kaşları çatık
sakalları dağınık
ben ona 3. dereceden yanık
o ters giden her şeyden sorumlu sanık
alt ranzada yatan mahkum gibi
bakardı hayatının posterine
duyduk duymadık kalmasın ahali
bir ömür daha bitmekte!
kafamı alır omzuna koyardım
bir göğe bir ona bakardım
bulutların arkasındaki her neyse
belli ki tek bir anı bile kaçırılmamalıydı
gözlerini ondan ötürü kırpmazdı
ne çok sabah onun yatağından çıkıp
pencereyi açıp
bulutların mavisine karışmak istedim
göz göze gelelim
anlatsın bana kafasındakileri diye
eğer bir gün olur da
karışırsam buluta
yatağından bana bakan tüm adamlara
diyeceğim odur ki
bakma bana!
dön sarıl yanındaki seni seven kadına!
