22 Ocak 2014 Çarşamba

dal çıplak kalana kadar düşer yapraklar

sevmek de kör olmak gibi
kayıpsa o yeti
olmuyor ne etsen
yok çaresi
ne zorla göz görür
ne zorla gönül çözülür

en iyi arkadaş
çocukluk istasyonunda inmiş
büyüklük şehrine
yalnız girilmiş

tutkular
birer birer dehlizlere düşmüş
koşarken kendi suretime

aşk
ilk kez girince hücreye
atlar kalpten ciğere
gözden dile
hayat bulur
bıyık altı bir gülümsemede

aşk
terkedince ihtimalleri
dönersin yüzünü çiçeğe böceğe
düşünürsün
yarasa nasıl yolunu bulur görmeyince
şaşırırsın
yıldızlar kayar kayar
eksilmez mi gök en nihayetinde

madalyonun bir yüzü hayat
diğer tarafı bayat
deneyimlenince heves
coşku küçültür vites

bütün güzel besteler
asıl kutlamayı sonda değil
orta yerde sergiler

ömür nehri incelir
aktıkça zamana doğru
ben de incelirim
baktıkça öze doğru